Erdağ Aksel, 1953

Birleşik Devletler’de Batı Virginia Üniversitesi’nde sanat öğrenimi gören Erdağ Aksel, 1977-1979 arasında aynı üniversitenin heykel bölümünde lisansüstü çalışmasını tamamlar. Öğrencilik yıllarında mekân ve çevre öğesinin sanata etkileri üzerinde yoğunlaşır ve gerçekçi resimler üretir. 1985’ten sonra heykel üretimine yönelen Aksel, aynı zamanda fotoğraf, yerleştirme ve kavramsal sanatla ilgilenir.

Sanatçı, çalışmalarında çeşitli nesnelerin hem kendi içindeki amaç ve anlamları hem de dışındaki teknik veya kültürel bağlamlarıyla ilintili yapıtlar üretir. Mekân ve nesnelerin anlamı, işlevi, bağlamı üzerine düşünen sanatçı, hayatla, kültürle ve sistemlerle paralel olan, tüketim toplumuna gönderme yapan kavramların çelişkili kullanımına değinir. Böylece nesnelerin fiziki hallerinin ötesine geçerek, onları bazen tarihi bazen siyasi bazen de psikolojik çağrışımlarıyla ele alır. Bu kapsamda geliştirdiği düşünme pratiğini çeşitli serilerinde ele alır: “Gerilim Nesneleri”, “Tereddüt Nesneleri”, “Güzellik Nesneleri”.

Erdağ Aksel’in “Tereddüt Nesneleri” serisinden “Suzan II” adlı heykeli, iki hazır nesnenin birleşiminden oluşur; bir ölçüm aracının sehpası olarak kullanılan tripod ile katlanır metreler. Birleştirme tekniği ile oluşturduğu heykeli sanatçı, bir kadın ismi olan Suzan ile adlandırır. Bacak ve saç referansları taşıyan bu birleşim soyutlanmış insan figürünü anımsatır. Rüzgârda sarı saçları dalgalanan “Suzan” ile sanatçı, heykel üretiminin ve tarihinin önemli problematiklerini de işin içine ekler. Katlanır metreler heykele hareket ve duygu katarken, ölçüm ve denge kavramlarını da sorunsallaştırır. Sanatçı, kadın bedeni, saçı, boyu ve kilosunun çeşitli ölçülerle tanımlandığı günümüz dünyasının değerler sistemini, heykeli oluşturan ölçüm aletleriyle eleştirir.