Hera Büyüktaşçıyan, 1984

Hera Büyüktaşçıyan, kayıp veya görünmez olan öğeleri görünür kılarken; kimlik, hafıza ve zaman gibi konuları irdeler. Sanatçı, kavramsal ve anlatımcı çalışmalarına nesnel bilgilere ulaşmak için derinlemesine araştırma yaparak başlar. Bu konuların çoğu, bugünü oluşturan geçmişin katmanları hakkındadır. Çoğunlukla mekâna özgü olarak gerçekleştirdiği çalışmaları için mimari, tarih, arkeoloji gibi bilim alanlarının yanı sıra kişisel ve toplumsal hafıza, arşiv ve kayıtlardan da yararlanır. Dönemler arası kurduğu bağlantılarla bugüne ait yeni okumalar gerçekleştiren sanatçı; yerleştirme, resim, metin, fotoğraf kolajı, video, hareketli heykel gibi çok çeşitli anlatım biçimleri tercih eder.

Hera Büyüktaşçıyan, “Sonsuz Takımadalar Üzerine Bir Çalışma” adlı yapıtında, yaşadığı ve çalıştığı birçok farklı şehirden edindiği seramik ve duvarlara ait mimari parçaları bir araya getirir. Sanatçının yaşadığı Heybeliada’daki Terk-i Dünya Manastırı’ndan bulduğu fayans parçalarını toplayarak başladığı araştırma süreci, farklı coğrafyalardaki yıkılmış, artık istenmeyen buluntu mimari ögeleri içine alarak genişler. Birbirinden uzak mekân ve zamanlara ait olan kırık parçaları, sanatçının altlarına eklediği bronz döküm insan ayakları taşır. Hera Büyüktaşçıyan, dört farklı platformda, adacıklar ve takımadalar oluşturan kompozisyonlarda bir araya gelen, her biri yüklü bir tarihin sessiz tanıkları olan nesnelere yeniden hayat vererek onları donup kaldıkları zamandan bağımsızlaştırır ve yeni bir yolculuğa çıkarır.