Kutluğ Ataman, 1961

Kutluğ Ataman, Galatasaray Lisesi’nden mezun olduktan sonra, Mimar Sinan Üniversitesi sinema televizyon bölümü ve Sorbonne Üniversitesi sinema bölümünde eğitim gördü. Lisans diplomasını, Los Angeles’taki California Üniversitesi’nden (UCLA) aldı ve daha sonra güzel sanatlar yüksek lisansını aynı okulda tamamladı.

Kutluğ Ataman, video ve film çalışmalarında marjinal bireylerin yaşamlarını konu edinir. Filmlerine merkez aldığı kişiler saplantılarını, mikro ve makro iktidar ile kurdukları ilişkileri, bilinçaltı sorunlarını ya da cinselliklerini açık sözlülükle dile getirir, ifşa ederler. Sanatçı çoğunlukla belgesel izlenimi sunan çalışmalarında gerçek ile kurgu arasında gidip gelen bir anlatımı tercih eder.

“Peruk Takan Kadınlar” adlı video 90’ların Türkiye’sinde bastırılmış kimliklerini gizlemek ve dönüştürmek için ortak bir araç olarak peruğu kullanan dört farklı kadını bir araya getirir. Dört ekranlı enstalasyondaki videolar bu kadınların peruk takma nedenlerini tek tek yansıtırken, ekranların bir araya gelmesiyle ortaya çıkan büyük görüntü Türkiye’nin yakın tarihinin kimlik sorunsalına dair toplumsal bir portre ortaya koymaktadır. Ataman’ın çalışmasındaki kadınlardan ilki, 70’lerin Türkiye’sinde siyasi faaliyetlerinden dolayı kaçak yaşamak zorunda kalan ve bu nedenle senelerini kılık değiştirerek geçiren Melek Ulagay’dır. İkinci ekranda gördüğümüz gazeteci Nevval Sevindi, kemoterapi yüzünden dökülen saçlarını gizlemek, zayıfladığını düşündüğü kadınsal görüntüsünü tekrar kazanmak için peruk takmaktadır. Kimliğini gizlemeyi tercih eden ve tamamen siyah bir ekranın ardında konuşan üçüncü kişi, Türkiye üniversitelerindeki başörtüsü yasağı dolayısıyla okulda takamadığı başörtüsünü peruğun altına saklayan bir üniversite öğrencisidir. Dördüncü kadın ise, 90’ların başında Beyoğlu’nda travesti yasağı sırasında seks işçiliği yapmalarını engellemek amacıyla polis tarafından saçları kesilen transseksüel ve travesti topluluğunun aktivistlerinden Demet Demir’dir. İzleyici, farklı çıkış noktalarına sahip bu kadınların hikâyelerinden yola çıkarak, Türkiye’nin sosyokültürel ve politik yapısına ilişkin kişisel bir deneyime davet edilir.