Sarkis, 1938

1938’de İstanbul’da doğan ve üniversite eğitimini Mimar Sinan Üniversitesi İç Mimarlık Bölümü’nde alan Sarkis, 1964 yılında Paris’e yerleşir. 1991 yılında da Fransız Kültür ve İletişim Bakanlığı tarafından Grand Prix National de Sculpture (Ulusal Heykel Büyük Ödülü) ile ödüllendirilen Sarkis’in çalışmaları, Amerika, Avrupa ve Asya’daki 200’e yakın çağdaş sanat müzesinde sergilenir.

Yerleştirme, fotoğraf, suluboya ve video çalışmalarıyla tanınan Sarkis, sanatının merkezine “bellek” ve “anı” gibi kavramları yerleştiren çok yönlü bir sanatçıdır. Görünüş dünyasının sihirli düşünsel katmanlardan oluştuğunu düşünen Sarkis, çalışmalarında sanatın, sanat tarihsel geçmiş ile sanatçının derin sezgilerinden kaynaklanan bir etkinlik olduğunu gösterir. Çoklu düşünsel katmanlarla oluşturduğu yapıtlarıyla sanatsal pratiğin kültürel ve tarihsel bellek ile sanatçının kişisel deneyimlerinden yola çıktığını vurgular. Çalışmalarında katran, tüy, ışık, demir, çelik, ateş ve su gibi yoğun anlamlarla yüklü ve sembolik öğelere yer verir ve bunları sıklıkla kavramsal sanat, tiyatro, sinema, mimarlık ve müzik tarihinden referanslarla bağdaştırır.

“Kırmızı vitraylar serisi No: 8” adlı vitray, koleksiyon sergisinde gravürleri yer alan sanatçı Aliye Berger’in bir resmini kullanır. Aliye Berger resmi, atölyesinde çıkan bir yangın sırasında yapmaya başlar. İstiklal Caddesi’nin Tünel’e yakın bölümünde yer alan Narmanlı Han’da bulunan atölyesini söndürmeye gelenlere rağmen Berger elindeki boya ve kâğıtlarını bırakamaz. Böylesine riskli bir anda bile sanata büyük bir arzu ve coşkuyla bağlı olan Berger’in resmini Sarkis önemli bir sembol olarak ele alır. Vitrayın kurşunla oluşturulan çizgileri için Japon kintsugi tekniğinden ilham alan Sarkis, Doğu ve Batı geleneklerini bir araya getirir. 15. yüzyılda ortaya çıkan kintsugi tekniğiyle onarılan seramiklerde nesnenin geçmişini, kırık olmasını ve onarımını belleğin birer parçası kabul ederek hepsini bir arada görünür kılar.