Koray Ariş, 1944

İstanbul Üniversitesi Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Heykel Bölümü Şadi Çalık Atölyesi’nden mezun olan Koray Ariş, 1969-1971 yılları arasında Roma’da Emilio Greco Heykel Atölyesi’nde çalışır. 1971’de Roma’da kendi atölyesini açan sanatçı, 1975 yılında Türkiye’ye dönerek mezun olduğu okulda ders vermeye başlar. Sanatçı, İstanbul, Çatalca’daki atölyesinde çalışmalarına devam ediyor.

Okul yıllarından itibaren ağırlıklı olarak figüratif çalışmalar üreten sanatçı ilk olarak çamur, bronz, ahşap, kösele gibi malzemelerle çalışır. Erken dönem heykellerinde durağan formlarda mezar taşı, insan ve çocuk gövdeleri ile çiçek figürleri üzerine yoğunlaşır. Daha sonra soyut sanat üzerine araştırmalar yaparak yalın ve soyut bir dili benimser. Kullandığı malzeme ile tercih ettiği biçimler arasında organik bir ilişki ararken, sabit, hareket etmeyen heykeller yerine ufak bir ivmeyle devinen yalın formlar üretir. Tarzlara ve ekollere bağlı kalmayı tercih etmediğini belirten Ariş, izleyicinin dokunmasıyla hareket eden, hacıyatmaz benzeri formlar kurgular. Etkileşimi sanat pratiğinin odağına yerleştiren sanatçı dokunsal ve işitsel çalışmalar gerçekleştirir. Oyun

dünyasının hareketli nesnelerini ve tarihi hikâyelerdeki masalsı figürleri anımsatan bu heykeller, formu ve malzemeyi hissetme olanağı tanıyarak izleyiciyi kurguladığı dünyaya davet eder.

Tüm ayrıntıların ortadan kaldırıldığı, heykeli oluşturan formun alabildiğine yalınlaştırıldığı “Devinim ve Denge Serisi”, modern bir düşünüş ile hayatın buluşabileceği noktalara işaret eder. Denge kavramının insan hayatında da çok önemli olduğuna inanan sanatçının da sıklıkla işaret ettiği gibi bu yapıtlar bir hareketi, ruhsal bir tavrı vurgular.