Yılmaz Zenger, 1933-2018

Mimarlıktan endüstriyel tasarıma, fotoğraftan sinemaya birçok farklı disiplinden yola çıkan Yılmaz Zenger’in çok yönlü bir pratiği vardır. Malzeme bilgisi ve merakı oldukça geniş olan sanatçı, Türkiye’de kompozit malzemeyi  mobilyada kullanan, animasyon film yapan, plastik ve fiberglas üzerine çalışan ilk kişidir. Çoğunlukla organik formlara yönelen sanatçı, çalışmalarında bir ön tasarıya ihtiyaç duymaz, doğrudan ilk örneği üretir. Heykellerine olan yaklaşımında, doğru sonuca ulaşana kadar her defasında bir başka katmanı aradan çıkarma teorisi vardır. Bir doğa manzarasından bir matematik kuramı olan Möbius Bantı’na, günlük hayatta kullanılan nesnelerden, inorganik malzemelerin sağladıkları esnekliğe kadar birçok kaynaktan beslenir.

Zenger’in “Bence ‘Ayça’” adlı heykeli, temelde birbirine kenetlenen üç büyük parçadan oluşur. Her bir parça bir diğerini tamamlar ve parçalar arasındaki boşluklar heykelin bütününe ait bir fikir verir. Yumuşak ve yuvarlak kenarlarıyla heykel, bir küreden ayrılmış parçaların birbiriyle uyumlu akışkanlığını hissettirir. Parçaların hareketindeki yumuşaklık ise heykelin büyüklük hissine yansıyarak heybetini zarifleştirir.